Aspargin, 250 mg + 250 mg, tabletki, 75 sztuk

Opis

Produkt leczniczy Aspargin stosuje się w leczeniu zaburzeń rytmu serca oraz w stanach nadpobudliwości serca. Wskazania obejmują chorobę wieńcową, rekonwalescencję po zawale serca oraz zapobieganie skutkom ubocznym stosowania diuretyków i glikozydów nasercowych. Substancje czynne leku to sole magnezowa i potasowa kwasu asparaginowego. Produkt przeznaczony dla dorosłych i młodzieży powyżej 12. roku życia.

Składniki

Substancjami czynnymi leku są: magnezu wodoroasparaginian oraz potasu wodoroasparaginian.

1 tabletka zawiera 17 mg jonów magnezu w postaci 250 mg magnezu wodoroasparaginianu; 54 mg jonów potasu w postaci 250 mg potasu wodoroasparaginianu.

Substancje pomocnicze to: skrobia ziemniaczana, karboksymetyloskrobia sodowa, sacharoza,magnezu stearynian, talk.

Dawkowanie

Ten lek należy zawsze stosować dokładnie tak, jak to opisano w tej ulotce dla pacjenta lub według zaleceń lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Zwykle lek jest stosowany jak opisano poniżej.

Dorośli i młodzież w wieku powyżej 12 lat:

Zalecana dawka to od 1 do 2 tabletek 2 do 3 razy na dobę, po posiłku, czyli od 2 do 6 tabletek na dobę w 2 lub 3 dawkach podzielonych.

Lek należy przyjmować po posiłku, popijając wodą.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby

Leku Aspargin nie należy stosować u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek i (lub)

wątroby ze względu na możliwość wystąpienia hipermagnezemii lub hiperkaliemii.

Pacjenci w podeszłym wieku

Nie ma konieczności zmian sposobu podawania i dawkowania leku u pacjentów w wieku powyżej 65 lat.

W przypadku wrażenia, że działanie leku Aspargin jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza.

Działanie

Aspargin stanowi źródło dobrze przyswajalnej mieszaniny soli magnezowej i potasowej kwasu asparaginowego. Sole te łagodzą niepokój, poprawiają pamięć i koncentrację. Magnez bierze udział w wielu procesach enzymatycznych, pośredniczy w produkcji i transporcie energii, a także wspiera prawidłową pracę mięśnia sercowego, układu nerwowego, mięśniówki naczyń i mięśni szkieletowych. Potas wspomaga czynność układu nerwowego i sercowo-naczyniowego, poprawia przewodnictwo nerwowo-mięśniowe oraz obniża ciśnienie krwi. Kwas asparaginowy uczestniczy w przekazywaniu bodźców w ośrodkowym układzie nerwowym. Niedobory magnezu i potasu mogą prowadzić do zaburzeń rytmu serca, nadpobudliwości, trudności z koncentracją oraz problemów z mięśniami i układem krążenia.

Wskazania

Aspargin to lek uzupełniający niedobory magnezu i potasu w sytuacjach, gdy nie jest konieczne podawanie ich drogą dożylną. Stosowany jest przy nadpobudliwości, niemiarowościach serca związanych z niedoborem tych pierwiastków, w rekonwalescencji pozawałowej, po chorobach zakaźnych i zabiegach chirurgicznych powodujących utratę magnezu i potasu. Lek bywa stosowany profilaktycznie w chorobie niedokrwiennej serca, przy ryzyku zawału oraz w celu zmniejszenia skutków ubocznych długotrwałego stosowania glikozydów nasercowych i leków moczopędnych. 

Kiedy nie stosować leku

- jeśli pacjent ma uczulenie na wodoroasparaginian magnezu, wodoroasparaginian potasu (substancje czynne) lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;

- jeśli pacjent ma hipermagnezemię (nadmiar magnezu we krwi);

- jeśli pacjent ma hiperkaliemię (nadmiar potasu we krwi);

- jeśli pacjent ma ciężką niewydolność nerek (klirens kreatyniny mniejszy od 30 ml/minutę);

- jeśli pacjent ma zakażenia dróg moczowych (pęcherza moczowego, nerek);

- jeśli pacjent ma zaburzenia pracy serca (uczucie zbyt wolnego, szybkiego lub nierównego bicia serca);

- jeśli pacjent ma myasthenia gravis (rzadka choroba, której towarzyszy zwiotczenie mięśni);

- jeśli pacjent ma znaczne niedociśnienie tętnicze krwi

Działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Niezbyt często (występują rzadziej niż u 1 na 100 leczonych pacjentów): bóle brzucha, nudności, biegunka, zaparcia, wymioty, które zwykle ustępują samoistnie.

Rzadko występujące działania niepożądane (występują rzadziej niż u 1 na 1 000 leczonych pacjentów): zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego (zaburzenia pracy serca), osłabienie mięśniowe, zaczerwienienie skóry.

Rzadko, zwłaszcza u osób z zaburzeniami czynności nerek: hiperkaliemia.

Bardzo rzadko występujące działania niepożądane (występują rzadziej niż u 1 na 10 000 leczonych pacjentów): bezsenność.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Aspargin należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

Należy zachować ostrożność, jeśli:

- u pacjenta występuje ostre odwodnienie,

- u pacjenta doszło do rozległego zniszczenia tkanek (np. oparzenia dużych powierzchni ciała),

- pacjent stosuje inne leki zawierające potas,

- pacjent ma chorobę wrzodową żołądka,

- wcześniej stwierdzono u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów.

Podczas długotrwałego stosowania i w razie wystąpienia biegunki oraz u pacjentów leczonych glikozydami nasercowymi należy kontrolować stężenia potasu i magnezu w surowicy krwi, a w razie potrzeby także w erytrocytach (lekarz zaleci wykonanie odpowiednich analiz).

Nie podawać bez wiedzy lekarza w chorobach nowotworowych.

Stosowanie innych leków

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

Nie należy stosować leku Aspargin jednocześnie z następującymi lekami:

- antybiotyki z grupy tetracyklin, gdyż sole magnezu zmniejszają wchłanianie tych antybiotyków; należy zachować co najmniej 3-godzinną przerwę pomiędzy podaniem tych leków;

- doustne leki przeciwzakrzepowe pochodne kumaryny, fluorochinolony, fluor, gdyż związki magnezu zmniejszają ich wchłanianie;

- leki i suplementy diety zawierające fosforany, wapń i żelazo, gdyż zmniejszają one wchłanianiemagnezu z przewodu pokarmowego;

- atropina lub hioscyjamina, gdyż wzrasta ryzyko owrzodzeń jelita, które może wystąpić przy doustnym przyjmowaniu soli potasu.

Glikozydy naparstnicy (leki nasercowe) stosowane w połączeniu z potasem mogą prowadzić do zaburzeń rytmu serca.

Leki moczopędne (amiloryd, spironolakton, triamteren) oraz inhibitory konwertazy angiotensyny (leki stosowane w chorobach układu krążenia, np. kaptopryl i enalapryl) powodują wzrost stężenia potasu we krwi.

Antybiotyki aminoglikozydowe, leki moczopędne pętlowe, cisplatyna, cykloseryna, mitramycyna, amfoterycyna B oraz mineralokortykosteroidy nasilają wydalanie magnezu.

Kortyzon zmniejsza skutki działania potasu. Zawarty w leku potas zmniejsza wchłanianie witaminy B12.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Stosowanie leku u dzieci i młodzieży

Leku nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 12 lat.

Prowadzenie pojazdów i maszyn

Lek stosowany zgodnie z zaleceniami nie wpływa na zdolność kierowania pojazdami mechanicznymi, obsługę maszyn i sprawność psychofizyczną.