INSULINA GENSULIN N 100 j.m./ml zawiesina do wstrzykiwań - 1 fiolka a 10 ml

Dawkowanie

Insulinę podajemy indywidualnie, zgodnie z zapotrzebowaniem pacjenta na insulinę. Preparat podaje się we wstrzyknięciach podskórnych w okolicę brzucha, pośladki, udo lub górną część ramienia. Miejsca wstrzyknięć należy zmieniać około raz w miesiącu. Zwykle insulina podawana jest ok. godz. 22, czasem również w drugim wstrzyknięciu rano ok. 8. Przy jej stosowaniu przed snem nie należy spożywać posiłku, jednak czasami tylko przy małym stężeniu glukozy przed snem (celem zapobieganiu nocnego niedocukrzenia) trzeba spożyć drobną przekąskę.

Działanie

Działanie insuliny po podaniu podskórnym zaczyna się po 0,5-1,5 h, szczyt występuje między 3 a 12 godziną, a całkowity czas działania wynosi około 18-22 godziny.

Wskazania

Gensulin N to insulina bazowa, której zadaniem jest utrzymanie prawidłowego poziomu glikemii w okresie międzyposiłkowym i w nocy. Jej stosowanie nie jest związane bezpośrednio ze spożywanym pożywieniem. Preparat zawiera insulinę ludzką izofanową o pośrednim czasie działania, otrzymywaną metodą rekombinacji DNA bakterii E. coli. Insulina może być również stosowana w cukrzycy u kobiet w ciąży.

Działania niepożądane

Często występującym działaniem niepożądanym jest hipoglikemia, a także miejscowa reakcja alergiczna, tj. rumień, obrzęk, swędzenie. Niezbyt często występuje lipodystrofia w miejscu iniekcji. Bardzo rzadko występują ogólnoustrojowe objawy nadwrażliwości takie jak wysypka na całym ciele, duszność, świszczący oddech, zmniejszenie ciśnienia tętniczego, przyspieszone tętno, pocenie.

Stosowanie innych leków

Należy poinformować lekarz o nadwrażliwości na insulinę ludzką lub pozostałe składniki preparatu oraz o niedocukrzeniu, chorobach nerek, zaburzeniach czynności przysadki mózgowej, nadnerczy lub tarczycy. Lekarz powinien również wiedzieć o przyjmowanych przez pacjenta lekach, zwłaszcza jeżeli są to: doustne leki przeciwcukrzycowe, inhibitory momoaminooksydazy MAO, nieselektywne leki blokujące receptory beta adrenergiczne, inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę, salicylany, steroidy anaboliczne, sulfonamidy, ponieważ mogą one zmniejszać zapotrzebowanie na insulinę. Natomiast przyjmowanie doustnych leków antykoncepcyjnych, tiazydów, glikokortykosteroidów, hormonów tarczycy czy symaptykomimetyków może prowadzić do zmniejszenia zapotrzebowania na insulinę. Należy pamiętać, że leki blokujące receptory beta-adrenergiczne mogą maskować objawy hipoglikemii.